ری را ری را... صدا می آید امشب از پشت کاچ که بندآب برق سیاه تابش تصویری از خراب در چشم می کشاند گویا کسی ست که می خواند...
اما صدای آدمی این نیست با نظم هوش ربایی من آوازهای آدمیان را شنیده ام در گردش شبانی سنگین ز اندوههای من سنگین تر و آوازهای آدمیان را یکسر من دارم از بر.
یک شب درون قایق دلتنگ خواندند آن چنان که من هنوز هیبت دریا را در خواب می بینم.
ری را... ری را... دارد هوا که بخواند در این شب سیا -او نیست با خودش او رفته با صدایش- اما خواندن نمی تواند.
ری را
ری را... صدا می آید امشب
از پشت کاچ که بندآب
برق سیاه تابش تصویری از خراب
در چشم می کشاند
گویا کسی ست که می خواند...
اما صدای آدمی این نیست
با نظم هوش ربایی من
آوازهای آدمیان را شنیده ام
در گردش شبانی سنگین
ز اندوههای من سنگین تر
و
آوازهای آدمیان را یکسر
من دارم از بر.
یک شب درون قایق دلتنگ
خواندند آن چنان
که من هنوز هیبت دریا را
در خواب می بینم.
ری را... ری را...
دارد هوا که بخواند
در این شب سیا
-او نیست با خودش
او رفته با صدایش- اما
خواندن نمی تواند.